بررسی تأثیر بکارگیری مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت زندگی بیماران تحت همودیالیز مراجعه کننده به بیمارستان بعثت نیروی هوایی شهر تهران در سال ۱۳۸۷

مقدمه: بیماران تحت همودیالیز به علت مشکلات متعدد از کیفیت زندگی پایینی برخوردارند و یکی از راه های اصلاح کیفیت زندگی این بیماران آموزش مراقبت از خود است استفاده از مدل و تئوری ازجمله مدل مراقبت مشارکتی از روش های آموزش مراقبت از خود است که در تحقیق حاضر بکار گرفته شده است و شامل 4مرحله الف: انگیزش ب: آماده سازی ج: درگیرسازی د: ارزشیابی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر اجرای مدل مراقبت مشارکتی برکیفیت زندگی بیماران تحت همودیالیز انجام پذیرفت. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی روش سرشماری بر روی 32 بیمار تحت همودیالیز مراجعه کننده به بیمارستان بعثت نیروی هوایی انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه مشخصات فردی و وضعیت عمومی و ابزار ارزشیابی موارد آموزشی و پرسشنامه کیفیت زندگی فرم کوتاه sf-36 جمع آوری گردید. روایی و پایایی پرسشنامه با روش اعتبار محتوی و آزمون مجدد سنجیده شد. برای دستیابی به اهداف پژوهش ازروش های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بعد از اجرای مدل مشارکتی کیفیت زندگی در زیر بعدهای وضعیت فیزیکی شامل (عملکرد فیزیکی، محدودیت نقش فیزیکی و درد بدنی) با (0/001>p) و نیز وضعیت روانی شامل (بهداشت روانی، عملکرد روانی، عملکرد اجتماعی) با (0/001>p) و در بعد سلامت عمومی و نیروی حیات و انرژی با (0/001>p) نسبت به قبل افزایش یافته و این تغییر معنادار است. بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد کیفیت زندگی بیمارانی که تحت آموزش بر اساس مدل مراقبت مشارکتی قرار داشتند و در تمام ابعاد فیزیکی، روانی، سلامت عمومی و نیروی حیات و انرژی نسبت به قبل از مداخله بهبود معناداری پیداکرده است. همچنین اجرای این مدل بر بهبود شاخص های فرعی از جمله مشکلات خواب، وضعیت رژیم، داروهای مصرفی، پرفشاری خون، افزایش وزن بین دو جلسه دیالیز، تست های آزمایشگاهی، فعالیت روزانه و برنامه ورزشی نیز مؤثر بوده است.